دانستنی‌هایی مهیج از زندگی فضانوردان
دانستنی‌هایی مهیج از زندگی فضانوردان
فضانوردانی که به فضا می روند گاهی با مشکلاتی بسیار روبرو می‌شوند؛ مشکلاتی متعدد که با تاثیر مستقیم بر سلامت فضانوردان، در برخی موارد اثراتی غیرقابل بازگشت را برای آنها به دنبال خواهد داشت؛ این اثرات از مشکلات استخوانی گرفته تا از بین رفتن عصب‌های مغزی، اتفاقاتی هستند که در فضا گربان‌گیر آنها خواهد شد.
دانستنی‌هایی مهیج از زندگی فضانوردان
اکثر فضانوردانی که به زمین بازگشته‌اند عنوان کرده‌اند که باید مدت زمانی زیاد بگذارد تا آنها به حالت اولیه خود بازگشته و بتوانند زندگی عادی را از سر بگیرند.
اولین فضاپیمایی که توانست فضانوردان را به فضا ببرد، اسپونینگ 1 بود که در سال 1957 چند فضانورد را با خود به فضا برد و پس از بازگشت به زمین تحقیقاتی گسترده درباره اثرات جو منظومه شمسی و کره ماه روی بدن فضانوردان آغاز شد.
در اینجا به معرفی برخی از اثرات جبران ناپذیر و سختی که فضانوردان با آن مواجه می‌شوند می‌پردازیم.
ضعیف شدن استخوان، نتیجه حضور در فضا
فضانوردانی که برای مسافرت به فضا آماده می‌شوند باید بدانند که در این سفر ممکن است استخوان‌های بدن خود را از دست بدهند؛ همه ما می‌دانیم که استخوانها ستون ساختار بدن را حفظ می‌کنند و چه اهمیتی برای بدن دارند؛ اما باید بدانید که در فضا منبعی برای تشکیل استخوان و استحکام آن وجود ندارد و بر همین اساس با هر روز سکونت در فضا استخوان‌های بدن شروع به ضعیف شدن می‌کنند.
بر اساس تحقیقات صورت گرفته فضانوردانی که حدود 18 هفته در فضا حضور داشته باشند بیش از سه درصد استخوان‌های بدن خود را از دست می‌دهند و این از دست رفتن استخوان بیشتر در ناحیه لگن و استخوان پا صورت خواهد گرفت.
خداحافظی با ناخن‌های دست در فضا
ساختار طراحی لباس فضانوردان به گونه‌ای است که می‌تواند به‌طور مستقیم روی ناخن‌های دست اثر بگذارد؛ این ساختار سبب می‌شود ناخن‌های هر 2 دست فضانوردان در فضا از بین برود اما با بازگشت فضانوردان به زمین ناخن‌های دست آنها کم کم شروع به رشد می‌کند.
ضعیف شدن قلب در سفر به فضا
فضانوردان با سفر به فضا قلب خود را ضعیف می‌کنند؛ در فضا ضربان قلب آهسته‌تر خواهد شد و پمپاژ خون تغییر می‌کند، در واقع عملکرد تمام مدت قلب در فضا همانند زمانی می‌شود که یک فرد در حالت استراحت قرار گرفته است.
سفر به فضا چشمانتان را ضعیف می‌کند
محیط فضا به گونه‌ای است که به‌طور مستقیم روی چشمان شما اثر می‌گذارد؛ یعنی در این سفر هریک از فضانوردان دچار ضعف بینایی می شوند و این موضوع سبب می‌شود عصب‌های مغزی متصل به چشم آسیبی جدی ببینند؛ به گفته اکثر فضانوردانی که به زمین بازگشته‌اند بینایی آنها هیچ گاه مانند پیش از سفر نشد و همواره با مشکل دیدن مواجه هستند.
خوابی راحت با توقف خر و پف
اکثر افرادی که روی زمین خر و پف‌های شدید می‌کنند وقتی به فضا می‌روند دیگر هیچ صدایی از آنها هنگام خواب در نمی‌آید و خروپف آنها کاملا قطع می شود.
کوتاه قد به فضا بروید و بلندتر بازگردید
ساختار محیط فضایی به گونه‌ای است که با سفر کردن به آن به‌طور حتم چند سانت قد بلندتر خواهید شد؛ فضانوردانی که به فضا رفته‌اند و پس از مدت چند ماه به زمین بازگشته‌اند حدود سه درصد افزایش قد پیدا می‌کنند، البته این موضوع به دلیل تغییر ساختار استخوان بدن است که با بازگشت به زمین این استخوانها کوتاه‌تر می‌شوند و افراد به قد عادی خود باز می‌گردند.
ضعف ماهیچه‌ای در فضا رخ می‌دهد
همه ما می‌دانیم که در فضا جاذبه‌ای وجود ندارد و بر همین اساس فضانوردان در جو به صورت معلق قرار می‌گیرند که همین موضوع با تاثیر روی ماهیچه‌های آنها به ضعیف شدن آنها منجر خواهد شد؛ مردم عادی که روی زمین حرکت می‌کنند به دلیل آن که دائم راه می‌روند و می‌دوند ماهیچه‌هایشان قوی می شود و هیچ ضعفی در ناحیه دست، پا و یا کمر خود احساس نمی‌کنند، اما فضانوردان باید پس از بازگشت به زمین به طور حتم به باشگاه‌های ورزشی بروند و استخوانها و ماهیچه‌های بدنشان را تقویت کنند.
بوی نامطبوعی که در فضا پیچیده می‌شود
اکثر فضانوردانی که به زمین بازگشتند در پاسخ به این سوال که فضا چه بویی دارند، گفتند که بویی بد همانند آهن سوخته، اما به گفته فضانوردان که شاهدان عینی بودند در فضا بوی ذغال سنگ و آهن سوخته نیز وجود دارد.
نپوشیدن لباس فضانوردی چه تأثیری روی بدن می‌گذارد؟
مهمترین چیزی که هریک از فضانوردان باید آن را انجام دهند پوشیدن لباس مناسب فضانوردی است، زیرا اگر آنان لباس نپوشند در مدت 10 ثانیه تمام مایعات بدنشان به جوش می‌آید و تنها 15 ثانیه زمان احتیاج دارد تا پوست بدن آنها هم سوخته و تبدیل به مومیایی شوند، لذا هر یکی از فضانوردان برای داشتن بدنی سالم و دور نگه داشتن خود از عوامل خطرناک باید حتما لباس فضانوردی خود را به تن کنند.
